Denizli’nin Merkezefendi İlçesi Selçukbey Mahallesi’nde bir evin çatısında Ebabil kuşu bulundu. Bitkin düşen Ebabil kuşunu bulan site sakini Ömer Yılmaz, Kuran-ı Kerim’de geçen Ebabil Kuşu için Denizli Doğa Koruma Milli Parklar Şube Müdürlüğü’ne haber verdiklerini ve gelen yetkilere kuşu teslim ettiklerini söyledi. Evin çatısında Ebabil kuşunu gördüklerinde, kuşun çok bitkin halde olduğunu kaydeden Ömer Yılmaz, “Kuşu ilk gördümüzde, Ebabil kuşu olduğunu bilmiyorduk. Ancak kuş çok bitkin durumdaydı. Bir kutunun içine koyarak, su ve kuş yemi verdik. Sonra da, Denizli Orman Bölge Müdürlüğü’nü arayarak Doğa Koruma Milli Parklar Şubesi yetkilileri görüştük. Eve geldiler ve Ebabil kuşunu teslim ettik” dedi.
BAHARIN HABERCİSİ
Halk arasında baharın habercisi olarak bilinen kış mevsimini Afrika kıtasında geçirdikten sonra Türkiye’ye giriş yapan ebabil kuşları sonbaharda yine güneye göç ederler. Yaşam alanları çok geniş olan ebabil kuşları, otoyol kenarlarında, kırsallarda ve daha birçok alanda yaşayabiliyorlar. Tüm canlılardan kaçmaya çalışan ürkek bir kuş türü olan ebabilleri beslenirken hiç görmek mümkün olmuyor. Ayaklarının ucu kıvrık olmaları nedeniyle asla yerde yürüyemezler. Yere indiklerinde uçma zorluğu çeken ebabil kuşları, sürekli uçan kuş olarak biliniyor.
KURAN-I KERİM’DE GEÇEN EBABİL KUŞU HİKAYESİ
Kur'an-ı Kerim'de Fil Suresinde geçen ve Ebrehe ordusunun felaketi olan 'Ebabil' kuşlarının hikâyesini ilgilerinize sunuyoruz...
Habeşistan Krallığı'nın Yemen valisi olan Ebrehe, milâdî 570 yıllarında San'a şehrinde, 'Kulleys' adı verilen muhteşem bir kilise yaptırmıştı. Maksadı, Kâbe ziyaretine rağbet gösteren Arapların ziyaretlerini oraya çevirmekti. Bu duruma tepki gösteren bir adam da, gecenin birinde Kulleys'e girip içine pislemişti. Bu hakarete çok öfkelenen ve koyu bir hıristiyan olan Ebrehe, gidip Kâbe'yi yıkmaya karar verdi.
Topladığı onbinlerce asker (altmış bin olduğu söylenir), Mahmud adlı büyük bir fil ve daha başka fillerle Mekke'ye doğru yola çıktı. Önüne çıkan bazı kuvvetleri de mağlup ederek ilerledi. Taif şehrine gelince askerlerin bir kısmını Mekke'ye gönderdi. Onlar da Peygamber s.a.v.'in dedesi ve Kureyş'in reisi Abdülmuttalib'in ikiyüzü aşkın devesiyle ahalinin hayvanlarını sürüp götürdüler.
Bu olayın peşinden Abdülmuttalib, gidip Ebrehe'yle görüştü, develerinin geri verilmesini istedi. Ebrehe dedi ki:
- Benden develerin istiyorsun da, Kâbe'den hiç söz etmiyorsun. Halbuki ben onu yıkmaya geldim.
- Ben develerin sahibiyim. Kâbenin de onu koruyacak sahibi vardır!
Bu görüşme sonunda develer geri verildi. Mekke halkı bu güçlü orduyla savaşamayacağı için, anlaşma gereği dağlara çekilip neticeyi beklemeye başladı.
Ebrehe ordusu büyük fili önden sürerek Mekke sınırına dayandı. Kâbe'yi halatla bağlayıp fillerle çekerek yıkmak istiyorlardı. Bu sırada Ebrehe'nin yol kılavuzlarından Nüfeyl b. Habib, koca filin kulağından tutarak şöyle bir şey söyledi, sonra da koşarak dağa çıktı:
- Ey Mahmud çök! Sakın ileri gitme, sağ salim geriye dön!
Mekke'ye girişte büyük fil direndi, zorlanınca yere yattı. Onu bir türlü Kâbe cihetine yürütemediler. O anda sürü halinde ebabil kuşları ortaya çıktı. Her birinin ağzında ve ayaklarında nohut gibi birer taş vardı. Bu taşları ordu üzerine mermi gibi boşalttılar. Kime rastlarsa delip geçiyordu. Askerlerin çoğu öldü; 'Fil Ordusu' dağılarak Yemen'e döndü. Ebrehe de dönüşte öldü. Kâbe ise olduğu gibi kaldı. Kur'an'da Fil Suresi bu olayı anlatır.